Spotkania Rycerstwa Niepokalanej odbywają się w każdą pierwszą sobotę miesiąca o godz. 17.00.

Opiekun: ks. Mariusz Okułowicz i p. Agata Bukłaho

Militia Immaculatae, czyli Rycerstwo Niepokalanej (MI), założone 16 października 1917 r. w Rzymie przez św. Maksymiliana Marię Kolbego i jego sześciu współbraci, jest międzynarodowym publicznym stowarzyszeniem wiernych.

Celem Rycerstwa Niepokalanej jest jak największa chwała Boża, ponieważ każdy człowiek, który osiąga świętość, daje Bogu chwałę największą, większej już dać nie może - on sam jest chwałą Bożą - zatem jeśli chcemy przynieść Bogu chwałę jak największą, to musimy i siebie do świętości doprowadzić i każdego człowieka, i cały świat uświęcić.
Dlatego w MI staramy się o nawrócenie i uświęcenie wszystkich ludzi (cel bliższy), a czynimy to pod opieką i za pośrednictwem Niepokalanej (cel najbliższy).
Pod opieką, czyli jako narzędzia w Jej niepokalanych rękach, i za Jej pośrednictwem, czyli używając środków przez Nią podanych.


A do tych środków zaliczamy: modlitwę, post, cierpienie, dobry przykład, Cudowny Medalik.

Na pierwszym miejscu jest modlitwa - środek najskuteczniejszy w walce o wolność i szczęście człowieka. Ona jest podstawą i początkiem wszelkiej działalności, duszą i nerwem naszego apostolstwa. To z niej ma wypływać nasz zapał do działania, ona ma nas przemieniać i czynić świadkami Chrystusa, Jego życia i zmartwychwstania.
Dlatego na pierwszym miejscu wśród środków wymienionych w Dyplomiku MI jest zalecone, aby odmawiać codziennie akt strzelisty do Niepokalanej: O Maryjo bez grzechu poczęta...

Wśród innych modlitw szczególne miejsce jako środek (broń rycerska) zajmuje Różaniec.

Wielkie znaczenie wśród modlitw rycerskich odgrywa też akt oddania się Niepokalanej, ułożony przez samego św. Maksymiliana. W nim bowiem m.in. prosimy o to, aby Niepokalana mnie całego i zupełnie za rzecz i własność swoją przyjąć raczyła (...), abym stał się użytecznym narzędziem (...) do jak największego rozszerzenia (...) Królestwa (...) Jezusowego.

Akt strzelisty, Różaniec i Akt Oddania - są formami modlitwy specyficznie rycerskimi, jednak one nie mogą być tylko "odmawiane", ale muszą być przeżywane, tzn. musi być nasz osobisty kontakt z Niepokalaną, a przez Nią z Panem Jezusem.

Modlitwa jest najważniejszym i najskuteczniejszym środkiem w Rycerstwie Niepokalanej. Jednak jeżeli zabraknie w naszej postawie tego środka, którym jest nasz dobry przykład, może ten brak uczynić nieskutecznym lub bardzo osłabić skuteczność wszelkich naszych środków zmierzających do pociągnięcia innych do świętości, do Pana Jezusa. Będziemy wtedy rycerzami tylko z nazwy, a nie z życia. Autentyczność naszego oddania się Niepokalanej rozpoznajemy właśnie przez to, że zmienia się sposób naszego życia i postępowania, stając się coraz bardziej na wzór życia Maryi. Jeśli wzrasta w nas miłość do Boga i do każdego człowieka, jeśli coraz bardziej dostrzegamy potrzeby i problemy drugich, jeśli coraz bardziej zapominamy o dogadzaniu tylko sobie, a dostrzegamy coraz wyraźniej działanie Boże w świecie i działającego Boga w nas i przez nas - to możemy być pewni, że nasze oddanie się Niepokalanej jest prawdziwe.

Rycerstwo Niepokalanej posługuje się jeszcze jednym środkiem, który podała sama Niepokalana, a który szczególnie odróżnia Rycerstwo od innych ruchów, a jest nim Cudowny Medalik - zalecane jest go nosić ciągle przy sobie i rozdawać innym. W Rycerstwie Niepokalanej medalik jest znakiem naszego całkowitego oddania się Niepokalanej jako narzędzia w nawracaniu i uświęcaniu dusz; nadto jest najbardziej polecanym przez Założyciela MI środkiem apostolskim.